Smak Porto [Wrzesień 2011]

[lena]

Zachęceni pogodą i widokami, jedziemy do Roussillon. Naszym oczom ukazuje się "królestwo ochry" : czerwono - różowo - żółte urwiste skały, na których wyrastają kolorowe domy.

IMG_3931.jpg

Jesteśmy zdziwieni odmiennością widoków, wszak nie pokonaliśmy wielkiej odległości, a znaleźliśmy się jakby w innej krainie .


IMG_3933.jpg


IMG_3935.jpg


IMG_3929.jpg


Usiłujemy coś zjeść, niestety okazuje się,że o tej porze możemy jedynie napić się kawy/drinka, lub zjeść deser - kuchnia odpala o 17 !

Jedziemy więc dalej gonieni głodem. Mijamy Lacosta, gdzie również kuchnia odpoczywa , dalej do Bonnieux, gdzie po obchodzie miasteczka usiłujemy odpalić maszynę. Niestety, bez skutku .
Robi nam się gorąco. Wojtek zaczyna dłubać przy aku, potem coś tam rusza przewodami..., nagle motor sam odpala i gaśnie. Jakieś cuda panie się dzieją. Ja nie mam pojęcia o co chodzi, bowiem dział techniczny omijam szerokim łukiem. Siadam na ławce obok i kombinuję czy koło ratunkowe typu "telefon do przyjaciela" może pomóc. Widzę,że Wojtkowi zaczynają trząść się ręce. Jesteśmy 70 km od Avinionu, gdzie został cały nasz bagaż i część "sprzętu ratunkowego". Podchodzi do nas jakiś Francuz i próbuje pomóc - wraca po chwili z jakimiś "drucikami" i kabelkami, to miłe z jego strony .
Problemem okazuje się wtyczka reglera (?) - chyba tak to się nazywa - jest przytopiona i powoduje zwarcie. Wojtek jakimś cudem dostaje się do bezpiecznika znajdującego się pod tą wtyczką i wymienia go. Próba odpalenia się powodzi .

IMG_3939.jpg


IMG_3938.jpg


Mamy dość zwiedzania na dziś. Wracamy do Avinionu, gdzie taśma izolacyjna czyni cuda i jutro ruszymy dalej. Oto nasz cel:


IMG_3942.jpg


Mont Ventoux - "Góra Wiatrów" wznosi się dumnie 1909 m n.p.m. Szczyt masywu bieli się z oddali - nie jest to bynajmniej śnieg, ale drobne wapienne kamienie. Na wierzchołek prowadzi kręta i stroma szosa. Morderczy podjazd niemal co roku pokonują kolarze w Tour de France. Spotykamy wielu ich naśladowców. Szacunek, czapki z głów , etc. Są po prostu wielcy !

IMG_3964.jpg

IMG_3966.jpg

IMG_3963.jpg

Szczyt jest coraz bliżej:


IMG_3942.jpg

IMG_3943.jpg

IMG_3946.jpg

IMG_3944.jpg



Poziom cukru można sobie podnieść po wyczerpującej wspinaczce :

IMG_3948.jpg

IMG_3947.jpg


Widoki są przednie, polecamy


IMG_3949.jpg

IMG_3950.jpg

Robimy przerwę, bo naszym celem poza zwiedzaniem jest również konsumpcja i delektowanie się lokalnymi przysmakami, a jeżeli można to połączyć z kąpielą słoneczna, tym lepiej .


IMG_3953.jpg

IMG_3954.jpg

IMG_3955.jpg

[bajrasz]

Jak po raz pierwszy byłem z Azją w Norwegii, to nasz zaprzęg wyglądał równie imponująco, a końcowe kilometry były równie chłodne. Wtedy było źle i niedobrze, ale wspomnienia pozostały tylko w ciepłych barwach. Dzięki za umilenie kilku wieczorów. Jeśli jedziemy gdzieś z pasażerkami, to one powinny pisać relacje. Umiejętność zwracania uwagi na niuanse nie jest naszą zaletą. Tylko reglery, srery i jakieś giepeesy...nuda. Wojtkowi się chyba trochę przytyło, po tych sałatkach

[lena]

Napisał bajrasz

Jak po raz pierwszy byłem z Azją w Norwegii, to nasz zaprzęg wyglądał równie imponująco, a końcowe kilometry były równie chłodne. Wtedy było źle i niedobrze, ale wspomnienia pozostały tylko w ciepłych barwach. Dzięki za umilenie kilku wieczorów. Jeśli jedziemy gdzieś z pasażerkami, to one powinny pisać relacje. Umiejętność zwracania uwagi na niuanse nie jest naszą zaletą. Tylko reglery, srery i jakieś giepeesy...nuda. Wojtkowi się chyba trochę przytyło, po tych sałatkach

Bardzo proszę, się rozpisałam , a miało być krótko i na temat .
Przytyło się mnie, a nie jemu - On ma ten gen po mamusi = "z tyłu liceum...".

[7Greg]

Najważniejsze, że wróciliście cało. Już dawno się ogrzaliście więc całe zimno poszlo w niepamięć. Tak jak pisze Bajrasz - wspomnienia pozostaną.

[lena]

Nawet jak było zimno, to nie jęczeliśmy, tylko staraliśmy brać temat na wesoło. W końcu nie po to brałam piersiówkę,żeby być" miękką fają" .

[wojtekm72]

Bójcie się , zaraz ja zacznę pisać , Dzięki jeszcze raz wszystkim za to i tamto.... .

[Kici]

Napisał wojtekm72

Bójcie się , zaraz ja zacznę pisać , Dzięki jeszcze raz wszystkim za to i tamto.... .

I nie tylko ty, parę rzeczy muszę sprostować lub pokazać oczami degustatora win, tylko czasu brak.

[Machalescu]

Obaj panowie obiecali, że coś dodadzą, ale jak widać milczą Korzystając z przerwy wklejam tekst, który napisałam zaraz po powrocie z "wycieczki". Obiecałam sobie, że nie będę tego przerabiać, ani nawet czytać przed wklejeniem, tak więc macie okazję poznać trochę nieoszlifowaną wersję wydarzeń.

Zdjęcia Francja:
https://picasaweb.google.com/jautta/Porto2011Francja


10.09 - początek podróży. Warszawa - Poznań - Noc z Duchami (nocleg na zlocie pod granicą niemiecką, wspólne *****zenie i chrapanie w jednej dużej sali. Szczęśliwa, bo w kufrach zmieściło się więcej niż myślałam i wreszcie ulga, że po tylu tygodniach przygotowań nic już nie muszę załatwiać.

11.09 - przejście graniczne w Zgorzelcu, spotkanie z Leną i Wojtkiem, Niemcy. Pozytywne zaskoczenie, że Niemcy nie są tak nudne jak słyszałam, małe miasteczka, poszukiwania noclegu w deszczu i ciemności

12.09 - Francja - katedra w Metz, piękne witraże i magiczny spokój w środku. Panowie nawet okiem nie rzucili Nocleg na campingu nad jeziorem, spacery wieczorne z miejscowym psem i winem.

13.09 - Fr - Reims - katedra Notre Dame, nawet się Wojtkowi i Kiciemu podobała, w środku kicz turystyczny, na zewnątrz monumentalne i wzniosłe. Wieczorem spacer po Rouen, miejscowa kuchnia i powrót nocą przez wsie na Camping.

14.09 - Fr - Mont Saint-Michel - z całej Fr najbardziej sprawiło mi radość łażenie właśnie po mt st michel. Piękne miasteczko średniowieczne z zamkiem i klasztorem na wyspie. Przypływy i odpływy, skały na około, labirynt tajemniczych uliczek, małych sklepików i kawiarenek. Zajrzeliśmy jeszcze raz tam wieczorem, miasteczko wymiera, ale dzięki temu można odkryć bez-turystyczny urok. Oczywiście się zgubiłam zaglądając w coraz to nowe zakamarki i biegnąc za kotem z gołębiem w paszczy, ale Kici mnie znalazł. Jeśli się ktoś zastanawia co we Fr zobaczyć to właśnie to!!!

15.09 - Fr - Carnac - megality, największe skupisko, po irlandzkich widoczkach nie zrobiło wrażenia. Sceneria zbyt piękna, mało mgły i deszczu jak na oglądanie megalitów Załatwianie we Francji wszystkiego na migi lub rysunki, angielski się nie przydaje.


16, 17.09 - Fr - zamki nad Loarą - miło było usłyszeć po tygodniu migowego język polski od babci Branickiej w jednym z zamków. Pranie, dwa dni siedzimy w tym samym miejscu. Nie mogę się już Hiszpanii doczekać.

18.09 - Fr - Saint-Emilion - winnice, miasteczko, katakumby. Kłótnia o fasolkę, zgubiony telefon


Zdjęcia Hiszpania Pn i Portugalia:
https://picasaweb.google.com/jautta/...aPnIPortugalia

19.09 - Hiszpania!!!
Trochę dojazd nam zajął, ale nie żałuję, kilka pięknych rzeczy we Francji zobaczyłam. W Hiszpanii witają nas Pireneje, autostrady poprowadzone przez góry za pomocą tuneli i wysokich wiaduktów - kunszt budownictwa drogowego. Góry budowniczym zupełnie nie przeszkadzały, a za to widoki na około zapierające dech w piersiach. Fascynująco brzydkie robotnicze i "nowoczesne" Bilbao z muzeum Gugenheima (Lena pewnie ma zdjęcia), a zaraz potem ocean i palmy. Radość kierowców - tanie paliwo Nocleg: "Kici, gdzie jesteśmy? - Coś na T...., sprawdza z gps - A, Laredo". Kuchnia hiszpańska - Platos Qombinatos (ziemniak, jajko, mięso wołowina chyba, sałata = lechuga, nowe słówko i piwo. Niechiszpańska teqila na plaży

20.09 - H - Altamira i okolice - rysunki naskalne w pięknych krasowych jaskiniach. Przewodnik, który mieszanką hiszpańskiego i angielskiego ożywiał historię sprzed 25000 lat, niestety nie wolno było robić zdjęć... Z tego co widziałam w Hiszpanii północnej, to najbardziej jest warte zobaczenia. Jaskinie na wzgórzach, drapieżne ptaki kołujące nad naszymi głowami, pierwszy wjazd po serpentynach na motorze. Nocleg - gdzieś nad oceanem, dzikie klify, kozy i sosny. Hałasujące przez całą noc fale. Mój ulubiony kemping, chociaż lenie i wojtkowi kojarzy się z zapachem krów, który nie chciał odczepić się od nich przez kolejne 300 km i kocimi sikami Z jednej ocean z drugiej góry Picos de Europa, tak trasa prowadzi nas na zachód. 300 km dziennie. Znów wiadukty, widok rzek wpadających do oceanu wśród gór, Ribadeo z daleka.

21.09 - H - Santiago de Compostella - piesi pielgrzymi po drodze, wariaci Muszelki. Obserwowałam z ukrycia jak na plac w Santiago przybywają kolejne osoby, patrzyłam na ulgę jaka się maluje na ich wykończonych, opalonych twarzach, na bose opuchnięte od pęcherzy stopy, na to jak się wzajemnie ściskają i płaczą ze szczęścia. Dla nas nie był to jednak cel i koniec podróży, trochę im zazdrościłam tego spokoju i ulgi, i tego, że im się udało. A przed nami kilka ciężkich dni. Kuchnia lokalna - tortilla = omlet, nie dajcie się nabrać, to nie Meksyk. My się daliśmy i na obiad jedliśmy omlety Galicja smutna i szara. Mrówki i obleśny camping przy Vigo. Marzenie o plaży i kąpieli w oceanie nie spełnione. Piwo i oliwki poprawiają na chwilę humor.

22.09 - Portugalia - zawód, brzydko, zimno, mgła. Domki niebieskie z kafelkami, drzewka cytrusowe, ale ogólnie mało przyjaźnie i mało wakacyjnie. Zwiedzanie nie bardzo nam idzie.

23.09 - P - jeszcze przed Porto, motor kaput, warsztat w portugalskiej wiosce, lokalesi. Nadrabianie czasu, więc ja i Kici Porto widzieliśmy przelatując przez nie w korkach Nie żałuję, bo wiem, że dalej było lepiej, ale wtedy ogólna szarość. Nocleg pod gołym niebem w okolicach Lizbony z szumem wiatraków współczesnych obok. Chyba stare wysypisko śmieci. Wyspałam się tam jak nigdy wcześniej. Radość. Nawet deszcz mnie nie obudził. Nalewka z wiśni z zamku w Obidos nas ogrzewała Wprawdzie to tylko 50 ml na 4 osoby, ale jakoś dało radę

24.09 - P - Sintra - pałace, zamki, trochę klimatu arabskiego wreszcie. Potem ciach autostradą na dół Portugalii z Lizbony do Albufeiry. Prosta kreska, ale może za mało snu, za dużo jechania i grupa się rozpada. Ja i Kici marzenie o plaży i jednym dniu bez moto, Wojtek i Lena marzenie o domku. Od tej chwili dwie różne wycieczki. Meldowanie sobie wieczorem gdzie śpimy. Pierwsza noc we dwoje samotnie, smutek, pustka. Strasznie śmierdzimy, ale brak energii na cokolwiek. Ciemno i strasznie.

25.9 - P - PLAŻA !!!!!!!
Marzenie spełnione, to co w nocy wydawało się straszne okazało się rano pięknym kempingiem, rzut beretem od plaży, w przyjaznym małym miasteczku. Turystycznym, ale nie w stylu Sopot, tylko w stylu Bieszczady, Dębki itd. Jedzenie krabów. Ogólny relaks i spłukanie nieprzyjemności szarej Portugalii powyżej. Radość. Ale i poczucie porażki po rozłamie.

26.09 - P - PLAŻA
no i klify Sagres, ale to tam taki szczegół Przystojni surferzy

27.09 - P - PLAŻA Skały, kraby żywe. Może jeszcze zostać na trochę? Ale nie, przygoda wzywa, dupa na moto i Hiszpania.

Zdjęcia Hiszpania PD i środkowa, Andora i powrót
https://picasaweb.google.com/jautta/...aAndoraIPowrot

28.09 – H - Zostawiliśmy plażę w Alvor w Portugali i pomknęliśmy na wschód do granicy z Hiszpanią. Tam wjechaliśmy w piękne góry i kręte drogi w okolicach Rondy. Adrenalina, serpentyny, zdjęcia z tylnego siedzenia. Po drodze przypadkowo znaleziony zamek mauretański. Wspólny nocleg w okolicach Rondy. Ronda – miasto położne nad urwistym wąwozem, muzeum corridy. Potem poszukiwania wąwozu El Chorro. Polecane na forum kładki niedostępne dla zwiedzających. Puste wymarłe miasteczko, tylko babcia sprzedająca kawę w szklankach na stacji śpiewająca coś po Hiszpańsku, nielegalne przekradanie się tunelem pociągowym jak najbliżej kładek. Giblartar – odmiana kompletna, ruch, hałas, zwariowane ulice, meczet, lotnisko na ulicy, Afryki nie widaćJ Dalej jednak decyzja, że jedziemy osobno. Lena i Wojtek wzdłuż wybrzeża do Barcelony, my środkiem Hiszpanii do Andory

29.09 – H – Grenada – kolejki do Alhambry, odpuszczamy, miasto, gorąco, tłok, korki, masakra. Wybieramy pusty środek Hiszpanii. Po drodze niższe góry, lasy, cisza, spokój. Camping w gaju oliwnym. Na migi poznajemy co tubylcy lubią pić. Anis np. (35 % przezroczyste i gęste, anyżkowe, piją w szklankach do brandy). Barman ogólnie brandy i whisky preferował

30.09 – H – okolice Bailen - ten sam camping w środku niczego, spokój, wypoczywamy, spacer nad wodospad, basen, Anis. Rozmowy na temat gości campingu. Z migowo Hiszpańskiego zrozumiałam, że jakiś polski polityk tu nocował, upił się i go policja w kajdanach zamknęła Traktują nas jak szalonych, że na moto tyle km robimy, gość jakąś małą Hondą śmiga po okolicy, zazdrości nam troszkęJ

01.10 – H – Calzada de Calatrava, zamek zbudowany przez zakon, który w tych rejonach najzacieklej z Maurami walczył. Dalej na Północ w poszukiwaniu wiatraków DonQuichota. Przypadkiem odkrywamy Alarcon, miasto na wzgórzu otoczone przepaściami i płynącą w dole rzeką. Decydujemy, że jedziemy do oporu. Szkoda nam czasu na nocleg. Wjeżdżamy nocą w góry i trochę się strasznie robi. Po drodze dziwne miasto Teruel, w środku pustkowi, tętniące życiem. Jednak stacje benzynowe okazują się już zamknięte. Opuszczamy miasto z nadzieją, że gdzieś po drodze coś się znajdzie. Znów pustkowia i góry. 1 w nocy i nic. W końcu niebieskie światełko mówi, że daleko nie pojedziemy. Decyzja śpimy w krzakach, a rano się pokombinuje. Wybraliśmy jednak złe miejsce, a ja złą porę na robienie sobie kolacji. Grzebałam przy motorze jeszcze, a nagle ciemności dobiegł krzyk Piotrka. Myślałam, że go jakiś człowiek napadł, ale chodziło na szczęście tylko o lisa, który się zawziął na moją kanapkę, a Kici go chciał odstraszyć. „Tylko lis” był na tyle uparty, że stwierdziliśmy, na pewno wściekły i się wycofaliśmy z jego rejonu na najbliższą stację benzynową, oczywiście zamkniętą (motor cudem dojechał, prawie widziałam jak Kici dmucha w przednią szybkę, żeby się tylko te 5 km jeszcze udało przejechać). Niespokojna noc na stacji, znaczy Kici chrapie, a ja wpatruję się w ciemność.

02.10 – H- Wschód słońca odkrywa przed nami ciepłe i oświetlone i zamykane od wewnąrz kible – sieroty z nas, ale na spanie jest już za późno. Odkrywamy też automat do tankowania, ale nie akceptujący naszych kart płatniczych. Masakra. Czekamy. Kici biega po okolicy szuka człowieków. Koło 8.00 zaczęli podjeżdżać lokalesi żeby zatankować, ale tak samo wściekli odjeżdżali, bo automat wybredny. Czekamy. Jest Niedziela. Jesteśmy w dupie pośrodku niczego. 10.00 nadal nikt się nie pojawia. No dobra, czas się przyznać, wzywamy ASS PZU. Zanim jednak zaczęli działać, pojawił się spóźniony właściciel stacji ze swoim ojcem, który rozstawił sobie krzesełko przed stacją, jak na filmach i małym pieskiem. Uffff, udało się . Andora. Usypiam z tyłu, Piotrek chyba się wyspał. Jedziemy przez Mordor, a wszędzie motocykliści, wreszcie robi mi się ciepło. Andora warta obejrzenia, kosmiczne górskie pomieszane językowo miasto i państwo. Pireneje. Ponad 2000 wysokości serpentyny.

03.10 – przeprawa przez Pireneje, Francja. Jak tylko góry się skończyły i przywitała nas widoki rodem jak z ojczyzny wiedziałam, że to już koniec wakacji. Smutno się zrobiło, ale byłam też dumna z siebie, że tyle widziałam, tyle zobaczyłam, że przetrwałam tyle kilometrów (Kici oczywiście zawiedziony, że za mało błota i masakryJ
Millau, zdjęcie z dedykacją dla Jorga (wysłał ci Kici już?)

04.10 –Fr - powrót, jak bym przez Raszyn jechała, nuda,,, zwiedzamy stacje benzynowe
05.10 – niemcy – autostrada, nuda, liczę martwe zwierzęta, z 800 km na raz, bleeee, małe miasteczko chwila radości
06.10 - czechy, korony i wcale nie tańsze paliwo, noc w Szklarskiej Porębie, zimno i deszcz nagle
7.10 – DOMJ euforia spotkani z rodziną, opowieści, prezenty, a potem pustka, skończyło się, dupa, dupa, dupa, chcę jeszcze...

[calgon]

Zabierałem się kilka razy aby ogarnąć wątek w całości.Zawsze coś mi przeszkadzało.
Lena Wasza wycieczka może być wielka inspiracja.Ogarnęliście dużo podczas tej wyprawy.
Podobało mi się i szacun zarówno dla kierujących jak i plecaków.
Po przeczytaniu można zdać sobie sprawę ile się nie widziało!

ps.Podkolanówki sa ok!

[lena]

Napisał calgon

Zabierałem się kilka razy aby ogarnąć wątek w całości.Zawsze coś mi przeszkadzało.
Lena Wasza wycieczka może być wielka inspiracja.Ogarnęliście dużo podczas tej wyprawy.
Podobało mi się i szacun zarówno dla kierujących jak i plecaków.
Po przeczytaniu można zdać sobie sprawę ile się nie widziało!

ps.Podkolanówki sa ok!

Tak, tak...już planujemy następną podróż. Dobrze,że mamy tyle zdjęć, zawsze możemy wrócić do tego co zobaczyliśmy i przypomnieć sobie minione wydarzenia.
p/s. Podkolanówki już czekają razem z kocykiem na kolejne wyprawy .