Całą stopą na ziemi - Motocykle dla niskich

[Paluch]

To ja konkret zapodam. I wiem co mówię bo jako należący do rodziny "niektórych panów" i w dodatku rodzaj enduro z gatunku megakrótkonogich, problemów identycznych doświadczam jak niektóre przedstawicielki rodziny lejdisek.
Otóż odkąd kupiłem to cholerne enduro nauczyłem się w stopniu maksymalnym wykorzystywać różnego rodzaju drogowe "udogodnienia". Zauważyłem, że z prawej strony jezdni mamy wysokie krawężniki, stanowiące naturalne podparcie dla konusa na światłach. Dojeżdżając można zawczasu ulokować się kołami w wygodnej koleince. Im głębsza tym bliżej mamy do gruntu . Zapadniete studzienki czy kratki ściekowe to nasi sprzymierzeńcy. Wystarczy wjechać w nie tylnym kołem i taki postój już jest bardziej komfortowy. Gdy asfalt jest gładki i nowy co się już coraz częściej zdarza a w około żadnych w.w. pomocy, wtedy zaczynam korzystać z wrodzonych talentów akrobatycznych i pewnych przymiotów, którymi obdarzyła mnie matka natura. Zatrzymując się na gładzi wykonuję przedtem wszystkie czynności mogące ułatwić późniejszy start i... zsuwam się lekko na lewy półdupek by prawy kulos miał bliżej do ziemi. Najdłuższy paluch prawej stopy przykładam do powierzchni asfaltu i zastygam w tej pozycji aż do zbawiennego zielonego sygnału świetlnego . Ruszanie już standardowo- bieg i ruszenie z jednoczesnym ulokowaniem obu półdupków na wrzynającej się kanapie.
Jazda w terenie to już nie problem. Jak pisał wyżej inny z przedstawicieli mojego gatunku nie możemy się podpierać więc tego nie robimy .
Tu również pomoże nam matka natura stawiając od czasu do czasu pieniek, wyrwę lub jakąś górkę, na której możemy postawić nibynóżkę :P. Błotko zadziała po równo dla wszystkich. Czyli jest miękkie i zawsze możemy się w nie położyć nie znajdując podparcia.
Inną sprawą jest doskonalenie jazdy trialowej. Wspominam o tym bo właśnie niscy lecą przez off bez podpierania. I teraz do Was sprawa lejdiski. Znalazłem w przepastnych archiwach tegoż samego portalu zdjątko j.n.
Jako, że to przedstawicielka gatunku Lejdisek może dały byście radę jakiś kurs jazdy bez podpórki zorganizować ?
Tu link do tematu trial: http://www.scigacz.pl/Trial,motocykl...dzi,12953.html

[Ashanti]

Widzę, że nie ma co się koncentrować głownie na obniżaniu moto, wymianie kanapy i wszelkich kombinacji przy sprzęcie, a podstawą jest opanowanie techniki jazdy, ujarzmienie sprzętu i wzrost nie jest już problemem.

Napisał Paluch

Zatrzymując się na gładzi wykonuję przedtem wszystkie czynności mogące ułatwić późniejszy start i... zsuwam się lekko na lewy półdupek by prawy kulos miał bliżej do ziemi. Najdłuższy paluch prawej stopy przykładam do powierzchni asfaltu i zastygam w tej pozycji aż do zbawiennego zielonego sygnału świetlnego

dokładnie tak samo robiłam Czasem, zbliżając się do czerwonego światła zwalniałam i liczyłam, że może w końcu światło się zmieni i nie będę musiała wcale się zatrzymywać. Czasem się udawało

Poszukiwanie krawężnika, studzienek, kolein jest też wyjściem, super podpowiedz Paluch , hm no o ile nie znajdziemy się na szczycie koleiny

Napisał Paluch

Jazda w terenie to już nie problem. Jak pisał wyżej inny z przedstawicieli mojego gatunku nie możemy się podpierać więc tego nie robimy .

Widzę Bąbel i Paluch jednogłośnie, w terenie dzida, podoba mi się to podejście. Nigdy w ten sposób na to tak nie patrzyłam i w terenie, jak wiedziałam, że nogi zabraknie był wielki stres i zero przyjemności z jazdy.

Napisał Paluch

Inną sprawą jest doskonalenie jazdy trialowej.

Paluch, próbowałeś taką jazdę, przydaje się później do ujarzmienia większego moto?

[Paluch]

Napisał Ashanti

Paluch, próbowałeś taką jazdę, przydaje się później do ujarzmienia większego moto?

Hmmm jeśli wliczyć whellie na babcinej damce i połamaną ramę WSK po próbie przeskoczenia rowu za pomocą drzewa(albo odwrotnie) to tak .
Natomiast chętnie posłuchał bym rad jakiegoś fachowca w tym temacie. Myślę, że jazda takim moto ma kolosalny wpływ na poruszanie się w terenie czymkolwiek co ma dwa koła i silnik.

[Marcin-BB]

Mam takiego kolegę w BB- Bogdan Szczurko- legenda tutejszego światka motocyklowego. Wzrostu ów jegomość jest tak mniej więcej Pana Michała- no może ciut mniej a jeździ na wszystkim co mu wpadnie w ręcę!
Na XL-ce wyprawia cuda przed skrzyżowaniem- ale jak już nic innego nie pomaga to opiera się ręką o dach jakiejś osobówki i posyła kierowcy swój "czarujący" uśmiech. Spróbuj tego Ashanti- z Twoim uśmiechem na pewno się uda