Kaszëbsczi séwnik, czyli wrześniowe Kaszuby

[jagna]

Na Hel jedziemy ciut szutrami, reszta boczne asfalty, no a na koniec prosta nuuuuda



Przekonuję się o szybkiej potrzebie wymiany opony oraz klocków, bo mało nie parkuję w klapie samochodu jadącego przede mną, który nagle przypomina sobie, że miał skręcić.
Dobrze, że nic nie jechało z naprzeciwka i mogłam go wyminąć…

Bałtyk we wrześniu



Raf spełniający swoje marzenie:





Dobijamy do właściwego Helu. Skoro we wrześniu nie ma gdzie zaparkować, to jak tu jest w lecie?
Chyba nawet nie chcę tego wiedzieć

Jakby co, to na Helu byłam. I starczy.



Wszędzie stragany i pamiątki



Ale rybka była przednia, fakt



Wracając zahaczamy o Rozewie.

Jest tu latarnia:





i dość wysoki klif.

Na geografii mnie uczyli, że Rozewie to najbardziej na północ wysunięta część Polski.

A tymczasem:



Znad morza wracamy na kreskę – nie mamy już tracka.

Pagórki, jeziorka, zielono, niebiesko, ładne te Kaszuby
Nawet nie chciało nam się aparatów wyciągać

A wieczorem robimy sobie krótki spacer po Kartuzach.

XIV wieczna kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny:





I zakupy w Biedronce.
„czterdzieści dwa pięćdziesiąt, jo!”
„proszę”
„Dziękuję, jo!”

Lubię Kartuzy