flaga.jpg
Po odwrocie spod Bronisławki kolejny raz ginie prąd w mojej Afryce. Głębokie kałuże robią swoje. W ekipie czuje się zmęczenie i kiedy mijamy Bałaszówkę z pięknym, szerokim rozlewiskiem rzeczki Komarnicy w pięknym słońcu, widać tęsknotę przed wcześniejszym noclegiem. Niestety wiem, że jeśli jutro przed południem mamy być w Zielonym Dębie dziś musimy trochę podjechać.
Chociaż 60 km. Droga prowadzi na wschód najpierw lekkim brukiem, ale szybko zmienia się w szeroką szutrówkę. Gonimy. W Siwkach skręt 90 stopni na południe i znowu dzida! Tak równym szuterkiem jeszcze nigdy nie jechałem. Zapominam przez chwilę, że to mijane pustkowie kiedyś tętniło życiem.
nigdy więcej.jpg
Wiem, że kiedy widać ten pomnik zbliżamy się do Moczulanki.
Pomnik z klasycznym napisem "Nigdy więcej" stoi od czasów ZSRR.
To miejsce aktywności rosyjskiej partyzantki wspierającej Polaków przed Ukraińcami z UPA i innych band.
moczulanka 1.jpg
motto 2.jpg
W okolicy Moczulanki i pobliskiej Huty Starej był zorganizowany duży punkt samoobrony okolicznej ludności. Nękani ciągłymi atakami, głodem i fatalnymi warunkami bytowymi walczyli o przeżycie.
Organizacja samoobrony przypadła oddziałowi cichociemnego -Władysława Kochańskiego pseudonim "Wujek Bomba". Wcześniej dowodził samoobroną Huty Stepańskiej aż do wyprowadzenia stamtąd wszystkich zagrożonych Polaków w sumie ponad 5000 ze spalonych 15 okolicznych miejscowości. Trzon jego odddziału partyzanckiego w Hucie StarejAK w sile ok.700 ludzi nadal stanowili członkowie samoobrony z Huty Stepańskiej. Ewakuacja HS wobec rosnącej koncentracji sił UPA w tak trudnym terenie okupiona była śmiercią ok 600 mieszkańców, czym obciążono Kochańskiego.
Hucianie z Huty Stepańskiej będąc już w Hucie Starej zupełnie stracili do niego szacunek, kiedy nakazał skrytobójczo zamordować trzech Hucian chcących odejść z oddziału w poszukiwaniu swoich rodzin. Cóż, tamten czas był był czasem okrutnych zasad i nie było miejsca na różne racje. Źródła pomijają ten drażliwy temat.
Ostatecznie historia doceniła bohaterstwo Kochańskiego w obliczu szalejącego zagrożenia i strat.
grób 27 wołyńskiej dp AK.jpg
wujkowi.jpg
bezimienne.jpg
Właśnie pod Moczulanką żołnierze-partyzanci z 27 Wołyńskiej Dywizji AK współpracując z partyzantką radziecką rozbili oddział UPA w sile 1200 ludzi rządnych śmierci uciekinierów, w większości kobiet i dzieci znajdujących schronienie w bazie samoobrony w Hucie Starej.
Na leśnym cmentarzu w Moczulance odnajdujemy tablicę upamiętniającą i partyzantów i samego Wujka Bombę.
Bardzo mnie wzrusza mogiła z dwoma krzyżami przytulonymi do siebie.
Większy i mniejszy. To imienne upamiętnienie trgicznej śmierci Ojca z Synem.
dwa krzyże.jpg
tablica.jpg
Na dzisiaj nie miałem zaplanowanego miejsca na nocleg. Był plan dojechać do Hubkowa lub jeszcze dalej i poszukać jakiejś wody po dzisiejszym upalnym dniu.
Tuż za cmentarzem Afryka znowu staje. Tym razem prośby i zaklęcia nie pomagają, szykuje się dłuższa procedura. Rozpakowanie moto, żeby dostać się do kluczy i przekaźnika.
Brzeszczot z Markiem007 jadą, żeby zdążyć przed zamknięciem jedynego przed nami sklepu, ja działam. Pomaga wymiana bezpiecznika, ale jego gniazdo coraz bardziej mnie denerwuje.
Spotykamy się w Hubkowie i w sklepie dowiadujemy się o niedalekim miejscu na nocleg nad Słuczą. Mamy nadzieję, że nie będzie w nocy padać, bo zjazd z góry stromy i gliniasty...
Spragniony widoków wdrapuję się na górę zamkową od strony rzeki i łapię ostatnie minuty słońca.
zachód.jpg
3.jpg
4.jpg
5.jpg
6.jpg
7.jpg
8.jpg
nocleg.jpg
Zaznaczyłem miejsce naszego biwaku w cieniu hubkowskiego zamku.
Jest kilka wiat ze stołem i ławkami, wygodne miejsce na kolację i pogawędki.
Noc jednak nie minęła bezpiecznie
hubków.jpg